Krótka historia miodu pitnego

W pierwszym poście chciałbym się z wami podzielić moja wiedza na temat historii Miodu pitnego.

Miód pitny za sprawą popkultury kojarzy się nam głownie z wikingami, jednak był on powszechnie znany nie tylko w Europie, ale i na całym świecie, od wielu pokoleń. Należy wiedzieć iż miód sam w sobie był głównym źródłem cukrów dla większości cywilizacji. Najstarsze ślady związane z produkcją miodu pitnego zostały znalezione w północnych Chinach i datuje się je na około 7000 lat p. n. e.. Zaś najstarszą wzmiankę na temat miodu pitnego znaleźć możemy w Rygwedzie – hinduskiej księdze liturgicznej którą datuje się na 1700 – 1000 r. p. n. e.

Kolejnym miejscem w jakim znaleziono miód pitny był grobowiec „Króla Midasa”, liczne źródła mówią iż Grecy czy Rzymianie chętnie sięgali po ten trunek. Niektóre tłumaczenia informują nas iż ambrozja, którą pili bogowie Olimpu była miodem pitnym.

Trudność w pozyskiwaniu miodu pszczelego oraz jego cena wpłynęła w znaczącym stopniu na to iż trunek ten był stopniowo wypierany przez wino i piwo.

Miody pitne w Polsce znane były już przed wprowadzeniem chrześcijaństwa. W XII wieku biograf Ottona  pisał o lechitach pomorskich, że „niedbali oni o wino, mając w piwie i miodzie tak wyborne napoje”

 Historie produkcji miodu pitnego można pokazać na poniższej osi.

                     Podział miodów pitnych w Polsce

Podział miodów pitnych został opisany w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz.U. 2011 Nr 120 poz. 690)

W rozporządzeniu wyróżniono dwa podziały, które są ściśle związane z produkcją miodu:

±  Pierwszy podział związany jest z obróbką cieplną miodu:

°  Miód pitny sycony

°  Miód pitny niesycony

±  Drugi podział mówi o stosunku miodu do wody:

Czwórniak

Trójniak

  Dwójniak

Półtorak

Podziały te omówimy sobie później.

Na polskim rynku istnieje wiele rodzajów miodu pitnego które możecie wyszukać w internecie.

A na koniec prezentuję wam wszystkich gatunków miodów pitnych na całym świecie.

Acerglyn: Fermentowany miód i syrop klonowy

    Balche: odurzający napój Majów, nadal spożywany w Meksyku

    Czarny miód pitny: nazwa często używana do mieszania miodu i czarnej porzeczki.

  Bochet: miód jest karmelizowany lub spalony. Smaki toffi, karmelu, dymu, słodu i                        prażonej pianki

±      Bochetomel: bochet z dodatkiem owoców

±      Braggot: pochodzenia walijskiego. Miód i słód, z chmielem lub bez.

±      Capsicumel: o smaku papryki chili. Ciepło zależy od wyboru papryki.

±      Chouchenn: odmiana z Bretanii, Francja Cyser: Mieszanka miodu i soku jabłkowego                   fermentowana razem; patrz także cydr.

±  Dandaghare: z Nepalu łączy miód z himalajskimi ziołami i przyprawami. Warzone jest od 1972 roku w mieście Pokhara

±  Gverc lub Medovina: chorwacki miód pitny przygotowany w Samoborze i wielu innych miejscach. Słowo „gverc” lub „gvirc” pochodzi z niemieckiego „Gewürze” i odnosi się do różnych dodanych przypraw

±  Hydromel: dosłownie „woda-miód” po grecku. Jest to także francuska nazwa miodu pitnego. Jest również używany jako nazwa lekkiego lub niskoprocentowego miodu pitnego.

±  Medovina: czeska, chorwacka, serbska, czarnogórska, bułgarska, bośniacka i słowacka dla miodu pitnego.

±  Melomel: Melomel jest wytwarzany z miodu i wszelkich owoców. W zależności od użytej bazy owoców niektóre melomele mogą być również znane pod bardziej szczegółowymi nazwami, takimi jak Cyser i Pyment.

±Metheglin: tradycyjna nazwa miodu pitnego po dodaniu ziół lub przypraw.

±  Morat: miód i morwy.

Myod: tradycyjny rosyjski miód pitny, patrz także medovukha.

Omphacomel: średniowieczny przepis na miód pitny, który łączy miód z verjuice; czyniąc z tego rodzaj  płatności.

   Oxymel: miód z octem.

±    Pitarrilla: napój Majów ze sfermentowanej mieszanki dzikiego miodu, kory drzewa balché i świeżej   wody

    PymentPyment: mieszanka łącząca miód z czerwonymi lub białymi winogronami.

±  Rodomel: miód i róże. Może zawierać płatki róży, owoc róży i wodę różaną.

±      Sima: odmiana fińska, o niskiej zawartości alkoholu i tradycyjnie spożywana na festiwalu Vappu

±      Tej: Etiopska odmiana z dodatkiem gesho, która nadaje gorycz

Jeśli podobał Ci się ten post polajkuj i obserwuj mój fanpage na Facebook. W ten sposób możesz wyrazić uznanie dla mojej pracy i bardziej mnie zmotywować. Tutaj masz link do profilu. Znajdziesz również widżet po prawej stronie ekranu na komputerze. Kiedy staniesz się obserwatorem na moim profilu to będziesz również informowany na bieżąco o kolejnych postach. 

Mam również Instagram – klik tutaj 

Możesz również uczestniczyć w tworzeniu tego bloga i wesprzeć jego utrzymanie. Dlaczego warto możesz przeczytać tutaj. Wsparcia możesz udzielić dowolną kwotą poprzez zorganizowana Zrzutkę „klik” lub zostać mecenasem na Patronite „klik„. Za wsparcie oferuje dedykowane posty, posty sponsorowane na wybrany przez sponsora temat, testowanie gotowych zestawów surowców oraz testowanie autorskich receptur.